第二十七卷:李花
李花
- 李实,别见果谱。
- 原 李树,大者高丈许,树之枝干如桃,叶绿而多,花小而繁,色白。
- 增 格物丛话 桃、李二花同时并开,而李之淡泊、纤秾、香雅、洁密,兼可夜盼,有非桃之所得而埒者。
- 汇考
- 原 诗 召南 何彼秾矣,花如桃李。
- 增 宋书 符瑞志
- 晋武帝太元十九年正月丁亥,华林园延贤堂西北,李树连理。
- 宋文帝元嘉十四年,南郡江陵光祎之园,甘李二连理。
- 南齐书 祥瑞志
- 永明四年二月,秣陵县高天明园中,李树连理生,高三尺五寸,两枝别生,复高三尺,合为一干。
- 七年,江宁县李树二株连理,两根相去一丈五尺。
- 原 东方朔外传 东方朔与弟子俱行,朔渴,令弟子叩道傍人家门,不知室主姓名,呼之不应。朔复往,见博劳飞集其家李木上,谓弟子曰,主人当姓李名博,汝呼当应。室中人果有姓李名博者,出与朔相见,即入取饮与之。
- 枢要录 伍贯卿居沅陵,家有李花一株,月夜奴婢遥见花作数团,如飞仙状上天去,花上露水倏然作雨数千点,花亡矣。
- 叙闻录 宪宗以凤李花酿换骨胶,赐裴度。
- 承平旧纂 萧瑀、陈叔达于龙昌寺看李花,相与论李有九标,谓香、雅、细、淡、洁、密、宜月夜、宜绿鬓、宜白酒。
- 高隐外书 元微之、白乐天两不相下,一日同咏李花,微之先成苇绡之句,乐天乃服。盖苇绡白而轻,一时所尚。
- 增 耕桑偶记 终南及庐岳出好李花,两京贵侯富民以千金买种,终、庐有致富者。
- 三柳轩杂识 余尝评花,以为李如东郭贫女。
- 花经 千叶李,五品五命。
- 瓶花谱 千叶李,七品三命。
- 灌园史 语云,桃李不言,下自成蹊。予谓桃花如丽姝,歌舞场中定不可少,李花如女道士,烟霞泉石间独可无一乎。
- 集藻
- 五言古诗
- 增 宋 佚名 鸡鸣高树颠古词 桃生露井上,李树生桃傍,虫来啮桃根,李树代桃僵。
- 陈 江总 咏李 嘉树春风早,春风花落新,但见成蹊处,几得正冠人,当知露井侧,复与夭桃邻。
- 唐 太宗 赋得李 玉衡流桂圃,成蹊正可寻,莺啼密叶外,蝶戏脆花心,丽景光朝彩,轻烟散夕阴,暂顾晖章侧,还眺灵山林。
- 元 刘诜 闲居燕坐望城隅李花 春晴满天地,我独了一室,得欣或暂时,积念动弥日,遥花洗宿润,姝静耿独立,日光照素服,玉气起数尺,纷纷看花人,车马共朝夕,幽意当谁言,微风断城笛。
- 七言古诗
- 原 唐 韩愈 李花赠张十一署 江陵城西二月尾,花不见桃惟见李,风揉雨练雪羞比,波涛翻空杳无涘,君知此处花何似,白花倒烛天夜明,群鸡惊鸣官吏起,金乌海底初飞来,朱辉散射青霞开,迷魂乱眼看不得,照耀万树繁如堆,念昔少年著游燕,对花岂省曾辞杯,自从流落忧感集,欲去未到先思回,祗今四十已如此,后日更老谁论哉,力携一樽独就醉,不忍虚掷委黄埃。
- 李花二首
- 平旦入西园,梨花数株若矜夸,旁有一株李,颜色惨惨似含嗟,问之不肯道所以,独绕百匝至日斜,忽忆前时经此树,正见芳意初萌芽,奈何趁酒不省录,不见玉枝攒霜葩,泫然为汝下雨泪,无由返旆羲和车,东风来吹不解颜,苍茫夜气生相遮,冰盘夏荐碧实脆,斥去不御惭其花。
- 当春天地争奢华,洛阳园苑尤纷拿,谁将平地万堆雪,剪刻作此连天花,日光赤色照未好,明月暂入都交加,夜领张彻投卢仝,乘云共至玉皇家,长姬香御四罗列,缟裙练帨无等差,静濯明妆有所奉,顾我未肯置齿牙,清寒莹骨肝胆醒,一生思虑无由邪。
- 宋 欧阳修 感李花 昨日摘花初见桃,今日摘花还见李,晴风暖日苦相催,春物𠩄馀知有几,中年多病壮心衰,对酒思归未及归,不及墙根花与草,春来随处自芳菲。
- 五言律诗
- 增 唐 李商隐 李花 李径独来数,愁情相与悬,自明无月夜,强笑欲风天,减粉与园箨,分香沾渚莲,徐妃久已嫁,犹自玉为钿。
- 子直晋昌李花 吴馆何时熨,秦台几夜熏,绡轻谁解卷,香异自先闻,月里谁无姊,云中亦有君,樽前见飘荡,愁极客襟分。
- 原 宋 司马光 李花 嘉李繁相倚,园林淡泊春,齐纨剪衣薄,吴纻下机新,色与晴光乱,香和露气匀,望中皆玉树,环堵不为贫。
- 范屏麓 李花 丽日风和暖,漫山李正开,盈林银缀簇,满树雪成堆,清馥胜秋菊,芳姿比腊梅,杖藜游侠子,攀折晚归来。
- 七言律诗
- 原 宋 陈与义 望燕公楼下李花 燕公楼下繁华树,一日遥看一百回,羽盖梦馀当昼立,缟衣风急过墙来,洛阳路不容春到,南国花应为客开,今日岂堪簪短发,感时伤旧意难裁。
- 增 杨万里 丙戍上元后和昌英叔李花 春暖何缘雪压山,香来初认李花繁,露酣月蕊苍茫外,梅与山矾伯仲间,剩雨残风底无赖,明朝后日不堪看,泥深小忍春游脚,犹遣青童去一攀。
- 明 杨基 李花 忆与卢仝共看来,花光月色两徘徊,江村远处长相识,风雨寒时已早开,霁雪玲珑愁易湿,春冰轻薄笑难裁,江城二月城西路,谁惜柔香满翠苔。
- 五言绝句
- 原 唐 太宗 探得李 盘根直盈渚,交干横倚天,舒华光四海,卷叶荫三川。
- 增 宋 苏轼 和子由岐下李 不及梨英软,应惭梅𦹛红,西园有千叶,澹伫更纤秾。
- 明 李东阳 咏李 名果出吾家,移栽自海涯,要看花胜雪,先放雨催花。
- 七言绝句
- 增 宋 蔡襄 玉台驿见晚李花有感 玉京仙子爱春芳,弄遍琼枝嗅尽香,祗有此花知旧意,又随风色过东墙。
- 原 杨万里 读退之李花诗并序
- 桃李岁岁同时并开,而退之有花不见桃惟见李之句,殊不可解,因晚登碧落堂,望隔江桃皆暗而李独明,乃悟其妙,盖炫昼缟夜云。
- 近红暮看失胭脂,远白宵明雪色奇,花不见桃惟见李,一生不晓退之诗。
- 李花
- 山庄又报李花秾,火急来看细雨中,除却断肠千树雪,别无春恨诉东风。
- 李花宜远更宜繁,惟远惟繁更足看,莫学江梅作疏影,家风各自一般般。
- 刘克庄 李花 为爱桥边半树斜,解衣贳酒隔桥家,唐人苦死无标致,只识玄都观里花。
- 诗散句
- 原 宋 司马光 碎锦不飞蒙树合,素云欹本亚枝难。
- 增 梅尧臣 重门深锁春风入,先折桃花与李花。
- 唐 张九龄 成蹊谢李径。
- 李白 托阴当树李。
- 原 杜甫 仙李盘根大。
- 元稹 苇绡开万朵。
- 词
- 原 万俟 雅言尉迟杯慢 碎云薄,向碧玉,枝头缀万萼,如将汞粉匀开,疑似柏麝薰却,雪魄未应若,况天赋,标艳仍绰约,当暄风,暖日佳处,戏蝶游蜂粘著。 重重绣帟珠箔,障浓艳霏霏,异香漠漠,见说徐妃,当年嫁了,信任玉钿零落,无言自啼露萧索,夜深待,月上阑干角,广寒宫,要与姮娥,素妆一夜相学。
- 别录
- 增 神仙传 老子之母,适至李树下而生老子,生而能言,指李树曰,以此为我姓。
- 本草 李根可治疮,服其花令人好颜色。