另参
第三十七卷:琼花
琼花
- 聚八仙花附见谱内
- 增 渑水燕谈 扬州后土庙有琼花一株,洁白可爱,岁久,木大而花繁,俗目为琼花,不知实何木也。
- 齐东野语 扬州后土祠琼花,天下无二本,绝类聚八仙,色微黄而有香,仁宗庆历中,尝分植禁苑,明年辄枯,遂复载还祠中,敷荣如故,淳熙中,寿皇亦尝移植南内,逾年,憔悴无花,仍送还之,其后,宦者陈源命园丁取孙枝移接聚八仙根上,遂活,然其香色则大减矣,今后土之花已薪,而人间所有者,特当时接本髣髴似之耳。
- 汇考
- 增 闻见杂录 扬州后土庙有琼花一株,宋丞相郊构亭花侧,榜曰无双,谓天下无别株也。
- 广陵志 后土庙琼花,本大而花繁,天下无之,孙冕过维扬,使人访之,谓山中甚多,伹岁苦樵斧野烧,故木不能大而花不能盛,遂不为人所贵,复伤之以诗曰,可怜遐僻地,常化燎原灰,其说盖误以聚八仙为此花耳,聚八仙花虽类琼花,而琼花之异者,其香如莲花清馥可爱,虽剪折之,馀韵亦不减,此聚八仙之所无也。
- 韵语阳秋 琼花惟扬州后土祠中有之,其他皆聚八仙,近似而非,鲜于子骏诗云,百蘤天下多,琼花天上希,结根托灵祠,地著不可移,八蔀冠群芳,一株攒万枝,而宋次道春明退朝录云,琼花一名玉蕊,按唐朝唐昌观有玉蕊花,王建诗所谓,女冠夜觅香来处,惟有阶前碎月明是也,长安观亦有玉蕊花,刘禹锡所谓,玉女来看玉树花,异香先引七香车是也,唐内苑亦有玉蕊花,李德裕与沈传师草诏之夕,屡同玩赏,故德裕诗云,玉蕊天中树,金闺昔共窥,传师和云,曾对金銮直,同依玉树阴是也,招隐山亦有玉蕊花,李德裕所谓,吴人初不识,因余玩赏乃得此名是也,由是论之,则玉蕊花岂一处有哉,其非琼花明也,东坡瑞香词有后土祠中玉蕊花之句者,非谓玉蕊花,止谓琼花如玉蕊之白耳。
- 西溪丛语 唐昌观玉蕊花,今之散水花,扬州琼花,今之聚八仙,但木老耳。
- 花经 琼花二品八命。聚八仙六品四命。
- 山房随笔 扬州琼花,天下祇一本,士大夫爱重,作亭花侧,扁曰无双,德祐乙亥,北师至,花遂不荣,赵棠国炎有绝句吊曰,名擅无双气色雄,忍将一死报东风,他年我若修花史,合传琼妃烈女中。
- 代醉篇 传记所载扬州琼花天下祇一本,及观西吴里语复云宋时德清岳祠庑下有琼花一本,春时盛放,每告朔设会,特开数朵,时号月旦花,则彼时此花已有二本矣。
- 花史 景定间,濠州曾主簿入广西宿某驿,傍民舍主人邀坐,丰仪甚雅,庭有奇花数盆,曾曰,曾见广陵琼花否,主人曰,有,即入折一枝以授,曾持入驿,回顾,民舍无有矣,视琼花,茅也。
- 集藻
- 辨
- 增 宋 郑兴裔 琼花辨 琼花天下无双,昨因北骑侵轶,或谓所存非旧,疑黄冠以聚八仙补种其处,未知然否,属自合肥易镇来此,所睹郡圃中聚八仙,若骤然过目,大率相类,及细观熟玩,不同者有三,琼花大而瓣厚,其色淡黄,聚八仙花小而瓣薄,其色渐青,不同者一也,琼花叶柔而莹泽,聚八仙叶粗而有芒,不同者二也,琼花蕊与花平,不结子而香,聚八仙蕊低于花,结子而不香,不同者三也,余尚未敢自信,尝取花杂示儿辈,皆能识而别之,始乃无疑,适后土祠宇颓敝,鸠工撤旧鼎为增建,时当季夏,非花放之日,忽一枝夐然特开于其杪,郡人竞观,莫不嘉叹,余生罕信奇诡,倘非目击,则谓好事者誇诞,今观此灵,岂非司花之神鉴予之信心乎,故为之辨,以验来者。
- 明 郎瑛 琼花辨 雍录辨栀子花即玉蕊花,改之为山矾者王荆公,以其花叶可以染黄,不借矾而成色之故,野客丛书又载扬州后土庙玉蕊花序文,序文以玉蕊即琼花也,改之为琼花者宋王元之之更也,予意琼花在宋极名之胜,今作诗与序者,又皆宋人,必不差矣,使果一种,则栀子江南到处有之,胡为至贵,而扬州者名传千古耶,及考扬志谓琼花或云唐植,今雍录亦以玉蕊唐惟长安一株,元、白等赋诗贵重,又曰花白心黄,三、四月间开,开时芬芳满野,高可数丈,意即今之栀子千叶者耶,但花大树高如粉团耳,不然何二书相符,后世不传,惜江南未能收护使高大也,况生于陕,移于扬、汴,在彼亦自为奇矣,但齐东野语以色微黄,似与雍录一树珑松玉刻成,小有间也,昨见宋画琼花,真似野八仙,但多一头九朵簇成者,然亦未知孰是。
- 记
- 增 宋 杜斿 琼花记 余自京口过扬州,寻访旧事,知世所传后土琼花在今城之蕃𨤲观,亟往谒蕃𨤲观琼花犹在,然余闻绍兴辛巳之交,金人入扬州,已揭其本而去,何从复得此种也,观壁上有诸公所记载,直排世俗伪谓道士以聚八仙嗣其名,聚八仙叶、瓣、色、香皆不类,余曾不及见二花开时,类不类不得知,独怪金人既揭其本,复何从得此种也,有老道士须发皓然,自言生于崇宁间,今八十有六载矣,能叙今花本末,余与对坐于花之亭西,改容而问,道士指花之根𠏉而言曰,此某手所培护而至此者也,指观之大门而言曰,此向之殿庐处也,指所坐之亭曰,此向之无双亭处也,花旧在无双亭下,殿西之北,自绍兴十五年,向龙图子諲以殿庐面势狭小,徙置转后,则花当殿西之南,更三十一年,知郡事刘泽复命移花于殿之前,即今之花处,乃是岁八月十五日也,初,二十四年时,直花之东南,离三、四尺许倏然一小根,枝叶日茂,其下大茎寸,至其放时,乡疏背密移之,不敢易,又十一月,金人渡淮,趋扬州,直入观揭花本去,其小者剪而诛之,于时某方避乱奔走,初亦不知也,寇既退,某始以十二月来旧地,是时训练官成平领兵马依观屯寨,其军人接某曰,观主至耶,琼花已坏卤手,旁有一小根微见地面,可识认非其种乎,某心知之,谓难以口舌定,惟告以琼花若剔其根枝,投之火,则臭达于鼻,于是剔其根枝,投之火,果臭达于鼻,军人皆喜叹,某即默祷后土,移植之花处,日往护之,越明年,二月既望,夜中天大雷雨,某诘朝起,视两庑蚯蚓布地皆满,往所植根旁,则勃然三蘖从根出矣,自是遂条达不已,至于今三十年之久,见其婆娑偃盖,常不忘断根时也,道士既言,余为之竦然曰,盛衰感应之理,岂可不知其故哉,夫他日不生小根,而倏然起于二十四年,兆先见也,去辛巳八年者以养稚也,离离且三四尺许者,不并揭也,剪而复萌者,终盛也,天大雷雨蚯蚓布地而三蘖勃然者,蚯蚓伏深壤阳气骤趣之则动植俱奋也,以人事言之,不知赵孤、汉孤之不亡何以异,是自微而存,存而有力,扶植成就以至后日,则程婴、丙吉之功,道士宜获其报,今之享上寿,倘有相之者,余恐道士亡后,来者无以知今花本末,而疑不解也,故序而书之,其间岁月事故之参错,烦委有可附见者,悉不敢略,以知其不诬,若其他灵异甚多,未暇及也,道士姓唐,名大宁,余实金华杜斿,绍兴二年记。
- 赋
- 增 宋 张问 琼花赋 扬州后土祠琼花经兵火后,枯而复生,今岁尤盛,邦人喜之,以为和平之證也,乃赋之,赋曰,伟赤社之会都,滋黑壤之饶沃,萃温润之秀气,发英华于地轴,是为琼花异于凡木,香凝𡡾服之兰,色莹光明之玉,托根后土之祠,擢𠏉蜀冈之麓,曾不知其岁年,亦弗纪于图录,欲问司花之女,但注诗人之目,谓天下之一株,冠群葩之芬馥,岂唐昌之馀芳,载后庭之遗曲者乎,当其风入琳宫,春归华屋,萼拆青绡,色凝寒绿,枝珊瑚兮镂雪冰,蕊珠玑兮烂金粟,真庭静兮朝曦丽其纤秾,仙籞深兮瑞露滋其芬郁,瑶林瑰艳之葱茜,阆苑琪英之耀煜,若盖而绣,似璧而縠,如黄琮瑚琏,璀灿于禋坛,而文珠佩环,玲珑乎衣鞠,桂娥竞爽,借月影于冰蟾,阿母来观,下云軿于皓鹄,俪靓容于茉莉,抗素馨于薝卜,笑玫瑰于尘凡,鄙荼蘼于浅俗,惟水仙可并其幽閒,而江梅似同其清淑,真绝代之无双,久弥芬于幽谷,若乃聚八仙之殊种,玉蝴蝶之别族,叶扶疏而韵不胜,色近似而香不足,犹瑾瑜琬琰之粹温,岂珷玞坚珉之碌碌,盖艳冶争妍者,众之所同,而蠲洁尚白者,我之所独,是以兵火不能焚,边尘不能辱,根常移而复还,本已枯而再续,疑神明之护持,偏化工之茂育,抑将荐瑞于太平,而致祥于玉烛。
- 元 郝经 琼花赋并序 中统二年春三月,制使李公致琼花数枝,是年冬十月,而梦二客相邀至维扬之后土祠,饮于花下,啸歌为乐,既醉而觉,乃作赋焉,辞曰,
- 江风吹云,枕压霜月,神不栖目,轶思超越,栩栩曳曳,境与世别,天宇辟,凡踪绝,历兰路,开桂阙,飘飘乎冯高御空,不知身之几何,而造乎虚白,已而扶摇颉颃,恍惚莫量,疑在钧天,亦如巫阳,孤鹤飞来,缟衣玄裳,翩然负予,背风翱翔,下视淮海,雉堞相望,贝错珠莹,接屋连墙,绣帘雕栊,绮疏绿房,十里一市,金纱煌煌,混灏海之鱼龙,骇飞埃而陆梁,忽丹霄之二仙,翥青鸟以相将,指仙花以为言,可釂月而飞觞,是阆苑之仙根,来瑞世而呈芳,拆腻雪以摇碧,刻春冰而带黄,喷蕊蝶于花心,引轻丝而不狂,天风收其落英,不委地而飘扬,彼众卉则俗死,漫红妖而绿倡,玉阴婆娑,徙倚徜徉,清香忽来,莫知其方,乃诵明月之曲,歌窈窕之章,倚歌横箫,锵凤鸣凰,挹芳澜之浩渺,倾坠露之淋浪,卷琼瑶于杯盘,吸霜露于肺肠,欲折枝而不敢,惧真宰之或伤,且对花而举酒,浇遁世之茫茫,倏焉玉女,隔花而语,髣髴花神,是为花主,商自瑶华,以临后土,剪冰绡以为裳,染麝尘于金缕,拂白霓而下征,曳秋霞而轻举,现仙姿于尘寰,寓风神于月府,且曰有妹,其字飞琼,适来瑶池,善为新声,与君佐酒,以荐予诚,遽作穿云,振摇琼英,说仙家之幽杳,咏蓬壶与赤城,阅花朝以逍遥,驻芳姿以轻盈,嗟,胡为乎斯世,而沉冥于此生也,时予既醉,二仙亦去,花落尊空,歌残玉树,斗转参横,脱兔惊寤,馀香冉冉,月满窗户,乃为记梦之歌,歌曰,玉宇春兮花始开,与二仙兮飘然而来,花亦喜兮摇摇乎琼瑰,掇飞英兮汎酒杯,飞仙为我兮歌以累,累亦既醉兮胡不归,花满袖兮香满帏,谓予是梦兮余不疑,嗟时之人兮,孰非梦之为。
- 五言古诗
- 增 宋 韩琦 后土庙琼花 维扬一株花,四海无同类,年年后土祠,独此琼瑶贵,中含散水芳,外围蝴蝶戏,酴醾不见香,芍药暂多𡡾,扶疏翠盖圆,散乱真珠缀,不从众格繁,自守幽姿粹,尝闻好事家,欲移京毂地,既违孤洁情,终误栽培意,洛阳红牡丹,适时名转异,新荣托旧枝,万状呈妖丽,天工借颜色,深浅随人智,三春爱赏时,车马喧如市,草木禀赋殊,得失岂轻议,我来首见花,对花聊自醉。
- 七言古诗
- 增 宋 徐积 琼花歌 春皇自厌花多红,欲得花颜如玉容,春皇青女深相得,先教敛与秋霜色,乃有雪月供光星,榆献白㪷量,银汉琉璃湿,人间美玉捣作灰,荆山昆山鬼神泣,天上有人名玉女,投壶之外能为素,姑射神人解种花,先须此物为根芽,天罅地窍掬精粹,蟾身骊颔偷光华,其时正值天地交,二气上下阴阳调,此花孕育得其正,其间邪气无纤毫,所以其色为正色,出乎其类拔乎萃,一如君子有诸内,睟然其色见于外,三月将尽四月前,百花开尽春萧然,扬州日暖花开未,春香不动花房闭,仙掌秋高玉露浓,鲛人泣下珠玑碎,黄鹂本是花中客,啼尽好声求不得,春皇费尽养花心,春风使尽开花力,春归莺去花始开,谁人放出深闺来,唐家天子太平时,太真浴罢华清池,红裳绣袂厌君眼,更作地仙披羽衣,麻姑睡起蓬莱岛,风吹玉面秋天晓,洛川女子能长生,水中肌骨成瑶琼,褒姒不见诸侯兵,尽日不笑如无情,宋玉移家安在哉,东邻不画胭脂腮,卓文君去成都速,锦衣金翠慵装束,吹箫容貌果何如,见说其人名弄玉,若比此花俱不足,淫妖怪艳文之累,一如妇人有贤德,不为邪色乱正色,孀居之女能自持,终身惟著大练衣,又如正色立朝者,不以柔𡡾为奸欺,以此论之乃可重,人之不正将胡为,论德乃是花之杰,论色乃是花之绝,洛阳花名古云好,看花须向扬州道,君不见,去年花下吹黑风,霹雳闪电搜玉龙,此时半夜花光中,不觉屈曲蟠长虹,又不闻,天上琳琅树,种在烟霞最深处,白云枝叶白玉英,此花莫是琳琅精,此花爱圆不爱缺,一树花开似明月,襄王半夜指为云,谢女黄昏吟作雪,杏花俗艳梨花粗,柳花细碎梅花疏,桃花不正其容冶,牡丹不谨其体舒,如此之类无足奇,此花之外更有谁,世非红紫不入眼,此花何用求人知,诗人自与花相期,长告年年乞一枝。
- 方岳 非琼花 旧传琼花无与双,专奇擅美名此邦,江南清梦入诗府,安得一念令心降,去年骑鹤扬州住,斗酒屡眠云雾窗,月寒雪冷花未吐,正尔俗叶凡株椿,心期妙处在真实,不假羽节青霓幢,今春访花吾第一,自折繁枝盛翠缸,横看倒睨掉头语,前诗后赋何其哤,真珠碎簇玉蝴蝶,直与八仙同一腔,闻名见面足笑莞,强为花辨几愚蠢,有如巨贤杂群小,望而可识为奇厖,陈馀张耳信相似,一等人耳无纯尨,忠耶佞耶岂难别,祝鮀不类关龙逢,试持此论讯后土,谓予不信如长江。
- 再用韵酬朱行甫 梦中翠凤飞来双,驾言后土游名邦,手持玉简判红紫,敛衽欲以诗城降,粹容喜动日月角,揖我入对玲珑窗,为言琼花返蓬阆,下界久矣无根桩,乃今存者赝本耳,补亡以绐青油幢,人间识真盖亦寡,载酒嘉宾宁论缸,黄冠诞谲谨勿信,传讹听舛其言哤,为花作辨谁氏子,谬妄谱入黄钟腔,耳庸目陋惑世俗,其罪不能三赦惷,朱云之孙亦奇士,文有气骨丰而厖,谓琼赤玉匪为白,不比俗论纷茸尨,诗筒往来捷于响,夜发严鼓声逄逄,咨尔岳为谢此老,壮哉寸管飞涛江。
- 元 赵文 琼花上天歌 朔风吹沙堆浪白,二十四桥沈冷月,颠风夜半撼芜城,雪萼琼丝破空碧,金瓶岁岁献君王,玉罂泛酒连花香,明光殿暗沙漠远,人自无情花断肠,落蕊飞天识天路,何如拔树飞升去,唐昌游女再归来,城中只有琼花露,江南俘客吟如叫,想像裁辞不成调,天宫夜半按霓裳,玉女擎花紫皇笑。
- 谢应芳 琼花行送盛克明教授归维扬 扬州好花非不多,奈尔绝品无双何,水沈香渍素玉蕊,琉璃滑叶青瑶柯,东风二月花时节,二十四桥香浸月,小山丛桂避芳尘,东阁官梅褪残雪,向来名士多品题,括香御史今亦知,何日移春献天子,不负此花天下奇。
- 七言律诗
- 增 宋 刘敞 无双亭观琼花赠圣民 东方万木竞纷华,天下无双独此花,那有雪英凌暖日,不为琪树隔流沙,祠城寂寞春空老,江雨冥濛日易斜,仙品国香俱妙绝,少倾高兴尽流霞。
- 方岳 约黄成之观琼花予不及从以诗代简 杜宇声中鬓欲华,春风将绿又天涯,欠随江夏无双士,共看扬州第一花,想像烟云人跨鹤,淋漓诗句字栖鸦,蹇驴不管唐衫湿,醉兀归鞍暮雨斜。
- 王洋 琼花 爱奇造物剪琼瑰,为镇灵祠特地栽,事纪扬州千古胜,名居天下万花魁,何人斫却依然在,甚处移将不肯开,浪说八仙模样似,八仙安得有香来。
- 郑良嗣 和王洋琼花 玉立祠庭久不衰,俄经剪伐重能栽,端知妙护有神力,更喜当时歼厥魁,种不他传焉得子,年将丰稔辄多开,天生异物初无伴,只许翻阶近侍来。
- 徐意一 谢琼花 琼甤走送宝瓶花,愧之诗情荐拜嘉,一种清香来月殿,十分雅态出仙家,细看后土春冰薄,未觉刘郎日影斜,拟跨胎禽尘几隔,珠帘十里自繁华。
- 贾似道 琼花 寂寂蕃𨤲观里花,伊谁封殖得名嘉,应知天下无他本,惟有扬州是尔家,种雪春温团影密,攒冰香重压枝斜,倚阑莫问荣枯事,付与东风管物华。
- 王月浦 琼花 蕃𨤲观里琼花树,天地中间第一花,此种从何探原委,东风无处著繁华,千须簇蝶团清馥,九萼联珠异众葩,几见朱衣和露剪,金瓶先进帝王家。
- 五言绝句
- 增 宋 俞澹 琼花 因此琼花发,维扬胜洛阳,若无三月雨,占断一春香。
- 七言绝句
- 增 宋 王禹偁 后土庙琼花诗二首并序 扬州后土庙有花一株,洁白可爱,且其树大而花繁,不知实何木也,俗谓之琼花,因赋诗以状其态云,
- 谁移琪树下仙乡,二月轻冰八月霜,若使寿阳公主在,自当羞见落梅妆。
- 春冰薄薄压枝柯,分与清香是月娥,忽似暑天深涧底,老松擎雪白婆娑。
- 刘敞 移琼花诗并序 自淮南迁东平,移后土庙琼花植于濯缨亭,此花天下只一株耳,永叔为扬州作无双亭以赏之,彼土人别号八仙花,或云李卫公所赋玉蕊花即此种,
- 淮海无双玉蕊花,异时来自八仙家,鲁人未睹天中树,乞与春风赏物华。
- 秦观 琼花 无双亭上传觞处,最惜人归月上时,相见异乡心欲绝,可怜花与月应知。
- 吕本中 谢人送琼花 凝烟欲满读书窗,忽有琼花树小缸,更喜风流好名字,百金一朵号无双。
- 断肠风味久难寻,尚有名花寄此心,折尽春枝春已晚,只宜良月不宜阴。
- 赵师秀 琼花 香得坤灵秀气全,蕊𤥄团外蝶翩翩,亲曾后土祠中看,不是人间聚八仙。
- 颜芝宿 琼花 后土祠中三月暮,琼花放后有蜂来,东君不怕春归去,留待诗人一夜开。
- 元 尹廷高 琼花 无双亭下万人看,欲觅残英一片难,夜静月明猿鹤唳,误翻玉雪堕阑干。
- 舒頔 蕃𨤲观 天上奇花玉色浮,祇留一种在扬州,如今后土无根蒂,蜂蝶纷纷各自愁。
- 杨维桢 宫词 后土璚仙属内家,扬州从比绝名花,君王题品容谁并,萼绿宫中萼绿华。
- 诗散句
- 增 元 宋无 雪让玲珑巧,冰销刻镂瑕,人间惟独尔,地上更何加,万蘤殊寥落,群芳避艳邪,玫瑰诚执御,芍药等泥沙。
- 宋 韩琦 千点真珠擎素蕊,一环明玉破香葩。
- 陈传良 且将书寄南来雁,为问琼花果是非。
- 唐 曹唐 云陇琼花满地香。
- 元 郝经 东风吹落琼花雨。
- 词
- 增 宋 刘克庄 昭君怨 后土祠中标韵,天上人间一本,道号玉真妃,字琼姬。 我与花曾半面,流落花前重见,莫把玉箫吹,怕惊飞。
- 向子諲 丑奴儿 无双亭下琼花树,玉骨云腴,倾国称姝,除却扬州是处无。 天教红药来骖乘,桃李先驱,总作花奴,翠拥红遮到玉都。
- 虞美人 去年不到琼花底,蝶梦空相倚,今年特地趁花来,却欲不教同醉,过花开。 花知此恨年年有,也伴人俱瘦,一枝和泪寄东风,应把旧愁新恨,入眉峰。
- 又 去年雪满长安树,望断扬州路,今年看雪在扬州,人望蓬莱深处,若为愁。 而今不恨伊相误,自恨来何暮,平山堂下旧嬉游,只有舞春杨柳,似风流。
- 晁补之 下水船 百紫千红翠,惟有琼花特异,便是当年,唐昌观中玉蕊,尚记得,月里仙人来赏,明日喧传都市。 甚时又,分与扬州本,一朵冰姿难比,曾向无双亭下,半酣独倚,似梦觉,晓出瑶台十里,犹忆飞琼标致。
- 马庄父 满庭芳 共庆春时,满庭芳思,一枝玉蕊非常,少年游冶,何但折垂杨,曾向瑶台月下,逢解佩,玉女翻香,风光好,真珠帘捲,都胜早梅芳。 人间,无比并,蝴蝶树,争敢相方,既春归后,此意难忘,夜梦扬州万玉,飞魂共,紫燕归梁,须行乐,马家花圃,不肯醉红妆。
- 郑觉斋 扬州慢 弄玉轻盈,飞琼淡泞,袜尘步下迷楼,试新妆才了,注沉水香毬,记晓剪,春冰驰送,金瓶露湿,缇绮新流,甚中天,月色被风,吹梦南州。 樽前相见,似羞人,踪迹萍浮,问弄雪飘枝,无双亭上,何日重游,我欲缠腰骑鹤,烟霄远,旧事悠悠,但凭阑无语,烟花三月春愁。
- 赵以夫 扬州慢 十里春风,二分明月,蕊仙飞下琼楼,看冰花剪剪,拥砌玉成毬,想长日,云阶伫立,太真肌骨,飞燕风流,敛群芳,清丽精神,初付扬州。 雨窗数朵,梦惊回,天外香浮,似阆苑花神,怜人冷落,骑鹤来游,为问江淮风景,长空淡,烟水悠悠,又黄昏羌笛,孤城吹起新愁。
- 周密 瑶花 朱钿宝玦,天上飞琼,比人间春别,江南江北,曾未见,谩拟梨云梅雪,淮山春晚,问谁识,芳心高洁,消几番,花落花开,老了玉关豪杰。 金壶剪送琼枝,看一骑红尘,香度瑶阙,韶华正好,应自喜,初识长安蜂蝶,杜郎老矣,想旧事,花须能说,记少年,一梦扬州,二十四桥明月。
- 张翥 喜迁莺 东风吹尽,但一片绿阴,空留春恨,后土祠荒,飞琼谪久,还喜玉容堪认,二十四桥夜月,二十四番花信,便载酒,怕芳菲易老,阴晴难稳。 娇困,羞起晚,伫立画阑,净洗閒脂粉,沉水浓薰,蜂黄淡染,自有绝尘香韵,也知世间无对,肯许浮花相近,凤箫远,待数枝折与,玉峰人问。
- 刘克庄 贺新郎 辜负东风约,忆曾将,淮南草木,笔端笼络,后土祠中明月夜,忽有瑶姬跨鹤,迥不比,水仙低弱,天上人间惟一本,倒千钟,琼露花前酌,追往事,怎忘却。 移根应费仙家药,谩回头,关山信断,堡城笳作,问讯而今平安否,莫遣玉箫惊落,但画卷,依稀描著,白发愧无渡江曲,与君家,子敬相酬酢,新旧恨,两交错。
- 马庄父 贺新郎 客里伤春浅,问今年,梅蕊因甚,化工不管,陌上芳尘行处满,可计天涯近远,见说道,迷楼左畔,一似江南先得煖,向何郎,庭下都寻遍,辜负了,看花眼。 古来好物难为伴,只琼花一种,传来仙苑,独许扬州作珍产,便胜了,千千万万,又却待,东风吹绽,自昔闻名今见面,数归期,屈指家山晚,归去说,也稀罕。
- 施芸隐 摸鱼儿 柳蒙茸,暗淩波路,烟霏𢡖澹平楚,七香车驻猊璚掩,遥认翠华云母,芳景暮,鸳甃悄,铢衣来按飞琼舞,凄凉洛浦,渐玉漏沉沉,清阴满地,乘月步虚去。 销凝处,谁说三生小杜,翔螭声断箫鼓,情知禁苑酥尘涴,羞与倡红同谱,春几度,想依旧,苔痕长印唐昌士,风流千古,人在小红楼,珠帘半捲,香注玉壶露。