另参
第十五卷:薇
薇
- 原 薇,字说云:微贱所食,因谓之薇。一名野豌豆,一名大巢菜。《本草》项氏曰:巢菜有大、小二种,大者即薇,乃野豌豆之不实者;小者即东坡所谓元修菜也。
- 增 尔雅 薇,垂水。 注 生于水边。 疏 草生于水滨而枝叶垂于水者曰薇。
- 说文 薇,似藿。
- 陆玑诗疏 薇,山菜也。今官园种之以供宗庙祭祀。
- 通志 薇,生水旁,叶如萍。
- 原 生麦田及原隰中。本草云:非水草也。茎叶气味皆似豌豆,其藿作蔬,入羹皆宜。
- 汇考
- 原 诗 召南 陟彼南山,言采其薇。
- 小雅
- 采薇采薇,薇亦作止。
- 山有蕨薇。
- 增 史记 伯夷传 武王已平殷乱,天下宗周,而伯夷、叔齐耻之,义不食周粟,隐于首阳山,采薇而食之。作歌曰:登彼西山兮,采其薇矣,以暴易暴兮,不知其非矣,神农虞夏忽焉没兮,我安适归矣,于嗟徂兮,命之衰矣。
- 三秦记 夷、齐食薇三年,颜色不异,武王诫之,不食而死。
- 集藻
- 文散句
- 增 楚 屈原 天问 惊女采薇,鹿何祐。
- 五言古诗
- 原 唐 白居易 续古诗 朝采山上薇,暮采山上薇,岁晏薇亦尽,饥来何所为,坐饮白石水,手把青松枝,击节独长歌,其声清且悲,枥马非不肥,所苦长絷维,豢豕非不饱,所忧竟为牺,行行歌此曲,以慰常苦饥。
- 诗散句
- 原 唐 杜甫 系书无浪语,愁寂故山薇。
- 增 李频 家住东皋下,好采旧山薇。
- 原 明 冯琦 图南吾岂敢,愿托北山薇。
- 增 唐 张九龄 采薇南山岑。
- 杜甫 山中疾采薇。
- 许浑 白云空长越山薇。