杨州
- 尚书禹贡。淮海惟杨州。厥贡瑶琨筱簜。厥苞橘柚。
- 周官曰:东南曰杨州。其山镇曰会稽。其泽薮曰具区。其川三江。其浸五湖。其利金锡竹箭。
- 春秋元命苞曰:牵牛流为杨州。分为越国。立为杨山。
- 续汉书曰:张禹拜杨州刺史。当济江行部。土人皆以江有子胥之神。难于济涉。禹厉声云。子胥若其有灵。知吾志在理察枉讼。岂危我哉。令鼓楫而过。历行部邑吏民希见者。人怀喜悦。
- 益部耆旧传云。严遵为杨州刺史。行部。闻道傍女子哭声不哀。问所哭者谁。对云。夫遭烧死。遵敕吏舁尸到。与语讫。语吏云。死人自道不烧死。摄女。令人守尸。云当有(○太平御览二百五十八作有物。此脱。)往。吏白有蝇聚头所。遵令披视。得铁锥贯顶。考问。淫杀夫。
- 箴 汉杨雄杨州箴曰:天矫杨州。江汉之浒。彭蠡既潴。阳鸟攸处。橘柚羽贝。瑶琨筱簜。闽越北垠。沅湘攸往。翩彼昭王。南征不旋。人咸踬于垤。莫踬于山。太伯逊位。其吴绍类。夫差一误。太伯无祚。周室不匡。勾践入霸。当周之隆。越裳重译。春秋之末。侯甸叛逆。元首不可不思。股肱不可不慈。尧崇屡省。舜盛钦谋。牧臣司杨。敢告执筹。