潮涛
- 广雅曰:阳侯涛。大波也。
- 吴越春秋曰:吴王赐子胥剑。遂伏剑而死。吴王乃取子胥之尸。盛以鸱夷之器。投之江海。子胥因随流扬波。成涛激岸。随潮来往。
- 论衡曰:儒书言。吴王夫差杀伍子胥。煮之于镬。盛以囊。投之于江。子胥恚恨。临水为涛。溺杀人。夫言吴王杀伍子胥投之于江。实也。言其恨恚。临水为涛者。虚也。卫菹子路而汉烹彭越。子胥勇猛。不过子路彭越。然二士不能发怒于鼎镬之中。子胥亦然。自先入鼎镬。后乃入江。在镬之时。其神岂怯。而勇于江水哉。何其怒气前后不相副也。
- 博物志曰:东海中有牛鱼。其形如牛。剥其皮悬之。潮水至则毛起。潮去则伏。
- 诗 晋苏彦于西陵观涛诗曰:洪涛奔逸势。骇浪驾丘山。訇隐振宇宙。漰磕津云连。
- 梁徐昉赋得观涛诗曰:云容杂浪起。楚水漫吴流。渐看遥树没。稍见远天浮。渔人迷旧浦。海鸟失前洲。不测沧溟旷。轻鳞幸自游。
- 赋 晋顾恺之观涛赋曰:临浙江以北眷。壮沧海之宏流。水无涯而合岸。山孤映而若浮。既藏珍而纳景。且激波而扬涛。其中则有珊瑚明月。石帆瑶瑛。彫鳞采介。特种奇名。崩峦填壑。倾堆渐隅。岑有积螺。岭有悬鱼。谟兹涛之为体。亦崇广而宏浚。形无常而参神。斯必来以知信。势刚凌以周威。质柔弱以协顺。
- 晋曹毗观涛赋曰:伊山水之辽迥。何秋月之凄清。瞻沧津之腾起。观云涛之来征。尔其势也。发源溟池。回冲天井。洒拂仓汉。遥栎星景。伍子结誓于阴府。洪湍应期而来骋。汩如八风俱臻。隗若昆崙抗岭。
- 晋伏滔望涛赋曰:若夫金祇理辔。素月告望。宏涛于是郁起。重流于是电骧。起沙渟而迅迈。触横门而剋壮。灌江津而砰磕。鼓赤岸而激扬。郁律烟腾。隗兀连岗。重叠巘而天竦。洄湍澼而起涨。