驴
- 楚辞。九怀曰:骥垂两耳。中阪蹉跎。蹇驴服驾。无用日多。
- 吴志曰:诸葛恪父瑾。长面似驴。孙权大会群臣。使人牵一驴入。长捡其面。题曰:诸葛子瑜。恪跪请笔。益两字。恪续其下曰之驴。举坐欢笑。乃以驴赐恪。
- 文士传曰:晋文帝大亲阮籍。恒与谈戏。任其所欲。不迫以职事。籍从容常言。平生曾游东平。乐其土风。愿得为东平太守。文帝大悦。即从其意。籍便骑驴。径到郡。至皆坏府舍诸壁鄣。使内外相望。然教令清当。十馀日。便乘驴去。
- 晋阳秋曰:胡威少有志尚。厉操清白。父质。为荆州守。威自京都省之。家贫。无车马僮仆。自驱驴单行。拜见父。停厩中十馀日。辞归。每至客舍。自放驴。取樵爨食。
- 世说曰:王仲宣好驴鸣。既葬。魏文帝临其丧。顾语同游曰:王好驴鸣。可各作一声以送之。赴客皆作驴鸣。
- 陈武别传曰:武本休屠胡人。常骑驴牧羊。诸家牧竖十数人。或有和歌者。武遂学太山梁甫吟之属。
- 文 袁淑排谐。驴山公九锡曰:若乃三军陆迈。粮艰难。谋臣停算。武夫吟叹。尔乃长鸣上党。(○原讹傥。据冯校本改。)慷慨应邗。崎岖千里。荷囊致餐。用捷大勋。历世不刊。斯实尔之功者也。音随时兴。晨夜不默。仰契玄象。俯协漏刻。应更长鸣。豪分不忒。虽挈壶著称。未足比德。斯又尔之智也。若乃六合昏晦。三辰幽冥。犹忆天时。用不废声。斯又尔之明也。青脊隆身。长头广额。脩尾后垂。巨耳双磔。斯又尔之相也。嘉麦既熟。寔须精面。负磨回衡。迅若转电。惠我众庶。神祇获荐。斯又尔之能也。尔有济师旅之勋。而加之以众能。是用遣众能中大夫闾丘骡。加尔使衔勒大鸿胪班脚大将军宫亭侯。以杨州之庐江。江州之庐陵。吴国之桐庐。合浦之朱庐。封尔为庐山公。