钓
- 吕氏春秋曰:太公钓于滋泉。文王得而王。
- 说苑曰:吕望年七十。钓于渭渚。三日三夜。鱼无食者。与农人言。农人者。古之老贤人也。谓望曰:子将复钓。必细其纶。芳其饵。徐徐而投之。无令鱼骇。望如其言。初下得鲋。次得鲤。刳腹得书。书文曰:吕望封于齐。望知当贵。
- 毛诗曰:其钓维何。维丝伊缗。齐侯之子。平王之孙。
- 论语曰:钓而不纲。弋不射宿。
- 墨子曰:钓者之恭。非为鱼也。饵鼠以肉。非爱之也。
- 楚辞曰:以直针而为钩。维河鱼之能得。
- 吕氏春秋曰:善钓者。引鱼于千仞之下。饵香也。
- 诗 陈阴铿观钓诗曰:澄江息晚浪。钓侣枻轻舟。垂丝遥溅水。沧浪终滞游。
- 赋 晋潘尼钓赋曰:抗余志于浮云。乐余身于蓬庐。寻渭滨之远迹。且游钓以自娱。左援脩竹。右纵飞纶。金钩厉钜。甘饵垂芬。众鲲奔涌。游鳞横集。触饵见擒。值钩被执。长缴缤纷。轻竿翕熠。云往飙驰。光飞电入。曜灵未及惊策。盖以获其数十。且夫燔炙之鲜。煎熬之味。百品千变。殊芳异气。随心适好。不可胜记。乃命宰夫。脍此潜鳞。电割星流。芒散缕解。随风离锷。连翩雪累。西戎之蒜。南夷之姜。酸咸调适。齐和有方。和神安体。易思难忘。