钟山
- 徐爰释门(○太平御览四十一作问。)略曰:建康北十馀里。有钟山。旧名金山。汉末。金陵尉蒋子文。讨贼战亡。灵发于山。因立蒋侯祠。故世号曰蒋山。
- 庾阐杨都赋注曰:建康宫北十里。有蒋山。舆地图谓之钟山。元皇帝未渡江之年。望气者云。蒋山上有紫云。时时晨见。
- 山谦之丹阳记曰:京师南北。并有连岭。而蒋山独隆崛峻异。其形象龙。实杨都之镇也。孙权葬山南。因山为名。号曰蒋陵。
- 沈约宋书曰:萧思话领左卫。尝从太祖登钟山北岭。石上弹琴。因赐以银钟酒。(事具琴部。)
- 诗 梁沈约游钟山诗曰:灵山纪地德。地险资岳灵。终南表秦馆。少室迩王城。北阜何其峻。林薄杳葱青。发地多奇岭。干云非一状。合沓共隐天。参差分相望。郁律搆丹巘。崚嶒起青嶂。即事既多美。临眺殊复奇。南瞩储胥观。西望昆明池。山中咸可悦。赏逐四时移。春光发陇首。秋风生桂枝。多值息心侣。结架山之足。八解鸣涧流。四禅隐岩曲。
- 梁虞骞登钟山下峰望诗曰:冠者五六人。携手岩之际。散意百仞端。极目千里睇。叠岫乍昏明。浮云时卷闭。遥看野树短。远望樵人细。