读书
- 墨子曰:周公朝读百篇。夕见七十士。
- 庄子曰:臧与谷。相与牧羊。俱亡其羊。问臧奚事。挟策读书。问谷奚事。博塞以游。
- 尚书大传曰:子夏读书毕。见夫子。夫子问之。何为于书。子夏曰:书之论事。昭昭如日月之代明。离离如参辰之错行。商所受于夫子者。志之于心。不敢忘也。
- 史记曰:孔子晚喜易。读之韦编三绝。
- 汉书曰:刘向精专经术。昼诵书传。夜观星宿。又。班游以选受诏。进读群书。
- 东观汉记曰:章帝诏黄香。令诣閤东观。读所未尝见书。谓诸生曰:此日下无双。江夏黄童也。
- 又曰:曹褒寝则怀铅笔。行则诵诗书。
- 又曰:高凤读书。夜不绝声。妻之田曝麦。以竿授凤。令护鸡。天暴雨而意不在。不觉流麦。
- 谢承后汉书曰:王充。字仲任。家贫无书。至京师市读书。一见辄诵忆。
- 又曰:应世叔读书。五行俱下。
- 汉书曰:匡衡凿壁。引邻家火光。孔中读书。
- 孙卿。有子恶卧。而淬其掌。
- 西京记曰:鲁国陈正。字叔方。为太官令。进御食。发贯炙。光武欲斩正。正曰:臣当死者三。臣朗月书章奏。侧光读书。不见发。三也。
- 物理论曰:里语。白能丝。可读诗。
- 魏略曰:侍中董遇好学。避难采薪负贩。常挟经书。投闲习诵。人从学者。遇不肯教之。云先读百遍。而义自见。
- 又曰:贾逵。字梁道。好春秋。及为牧守。常自课之。月一遍。
- 吴志曰:阚泽。字德润。好学居贫。常从人赁书写。写既毕。诵亦遍。
- 上党记曰:太行山箐有射熊。于岩閒见诸生读书。往觅不知处。传以为仙人。
- 晋书曰:王欢。字君厚。专精读书。不营产业。家无升斗。妻患。或毁其书。后为通儒。
- 宋书曰:车胤。字武子。少勤学。家贫无灯。夏月乃聚萤照读。冬曾聚雪。仕至司徒。
- 晋书曰:刘寔。字子真。平原人。家贫好学。织牛衣以卖而自给。仕至侍中。迁司徒。
- 汉书曰:朱买臣。字翁子。会稽人。少家贫。勤学不事产业。位至本郡太守。
- 后汉书曰:孙敬。字文质。好学。闭户读书。不堪其睡。乃以绳悬之屋梁。人曰闭户先生。
- 又曰:倪宽与人佣力。带经书耕锄。仕至丞相。
- 诗 宋陶潜读山海经诗曰:既耕亦已种。且还读我书。汎览周王传。流观山海图。俛仰终宇宙。不乐复何如。
- 宋谢惠连读书诗曰:贲园奚足慕。下帷故宜遵。山成由一篑。崇积始微尘。虞轩虽眇莽。颜隰亦何人。
- 齐王融抄众书应司徒教诗曰:说礼固多才。惇诗信为善。岩笥发仙华。金縢开碧篆。
- 赋 晋束皙读书赋曰:耽道先生。澹泊闲居。藻练精神。呼吸清虚。抗志云表。戢形陋庐。垂帷帐以隐几。被纨素而读书。抑扬嘈囋。或疾或徐。优游蕴藉。亦卷亦舒。颂卷耳则忠臣喜。咏蓼莪则孝子悲。称硕鼠则贪民去。唱白驹而贤士归。是故重华咏诗以终已。仲尼读易于身中。原宪潜吟而忘贱。颜回精勤以轻贫。倪宽口诵而芸耨。买臣行吟而负薪。贤圣其犹孳孳。况中才与小人。
- 赞 庾信高凤读书不知流麦赞曰:高凤好学。专心不回。留连经笥。对玩书台。石门云度。铜梁雨来。麦流虽远。书卷犹开。
- 铭 后汉李尤读书枕铭曰:听政理事。怠则览书。倾倚偃息。随体兴居。寤心起意。由愈宴娱。
- 书 后汉冯衍说邓禹书曰:衍闻昔者先王学大道以观于政。夫为君而不明于道。上无所承天。下无以化民。为臣而不明于道。进无以事君。退无以修身。圣朝天然之资。将军纯茂之德。诚少游神乎经书之林。驰情乎玄妙之中。明照于日月。而智溢于四海。圣朝享尧舜之荣。将军荷稷契之烈。自然理也。
- 后汉孔融与宗从弟书曰:知晚节豫学既美。大弟因而能寤。又合先君加我之义。岂唯仁弟。实专承之。凡我宗族。犹或赖焉。