鹰
- 尔雅曰:鹰鶆鹴鸠。
- 又曰:鹰隼丑。其飞也翚。(鼓翅翚翚。)
- 广志曰:有雉鹰。有菟鹰。一岁为黄鹰。二岁抚鹰。三岁青鹰。胡鹰获獐。
- 春秋纬曰:瑶光星散为鹰。
- 毛诗曰:维师尚父。时惟鹰扬。
- 周书曰:惊蛰之日。鹰变为鸠。处暑之日。鹰乃祭鸟。
- 左传。郯子云。少皞氏。爽鸠氏司寇也。(杜谓鹰也。)
- 又。子产始知然明。问为政。对曰:视民如子。见不仁者诛之。如鹰鹯之逐鸟雀也。
- 战国策曰:唐睢谓秦王曰:要离刺庆忌。苍鹰击于殿上。
- 京房占曰:七月鸠化为鹰。
- 汉书曰:孙宝为京兆尹。请故吏侯文为掾。立秋日。文谓宝曰:今鹰隼始击。当顺天气。成严霜之诛。
- 东观汉记曰:邓太后临朝。上林鹰犬。悉斥放之。
- 马融与谢伯世书曰:愤愤愁思。犹不解怀。思在竹间。放狗逐麋。晚秋涉冬。大苍出笼。黄棘下兔。芼以乾葵。以送馀日。兹乐而已。
- 后幽明录曰:楚文王时。有人献一鹰。俄而云际有一物。凝翔鲜白。鹰便竦翮而升。须臾羽堕如雪。血下如雨。有大鸟堕地。两翅广数十里。众莫能知。时博物君子曰:此鹏雏也。
- 魏志。吕布因陈登求徐州牧。不得。布怒。登喻之曰:登见曹公。言待将军。譬如养虎。当饱其肉。不则噬人。公曰:不如卿言。譬如养鹰。饥则为用。饱则扬去。布乃解。
- 诗 晋张华游猎篇曰:如黄●狡勇。青骹撮飞雉。鹄鹭不尽收。小鸟安足视。
- 赋 晋傅玄鹰赋曰:左看若侧。右视如倾。劲翮二六。机连体轻。勾爪悬芒。足如枯荆。觜利吴戟。目颖星明。雄姿邈世。逸气横生。
- 晋孙楚鹰赋曰:有金刚之俊鸟。生井陉之岩阻。超万仞之崇巅。荫青松以静处。体劲悍之自然。振肃肃之轻羽。擒狡兔于平原。截鹤雁于河渚。且其为相也。疏尾阔臆。高鬐秃颅。深目蛾眉。状似愁胡。曲觜短颈。足若双枯。麾则应机。招则易呼。背碣石以西游。经马岭而南徂。于时商秋既迈。岁在玄冥。风霜激厉。羽毛振惊。尔乃策良骥。服羔裘。韝青骹。戏田畴。萦深谷。绕山丘。定心意。审精眸。兽驰厥足。鸟矫其翼。下赴幽溪。上翔辰极。随指授以腾踊。因升降以毕力。纷连薄以攫窜。遂陷首以摧臆。